logo

Ernst Thälmann, Oost-Berlijn in Groningen

Een zonnige zaterdag, eind februari, fietsend door de stad. En plots een grote menigte met rode vlaggen, “eine echte Demo”. Oude en jonge communisten uit binnen- en buitenland demonstrerend aan de diepenring in Groningen (http://www.rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=145805). Voorop wordt een groot spandoek gedragen met de tekst: “Strijd is de enige weg”. Klassenkampf anno 2015!

Grote rode vlaggen, vaandels en spandoeken, met teksten als NCPN, DKP en SDAJ. Hoog boven dit alles uit torent één grote vlag, met de afbeelding van Ernst Thälmann, geboren in Hamburg en tijdens de Weimarrepublik de leider van de Kommunistische Partei Deutschlands. Naderhand werd hij door de Nazi’s vermoord in concentratiekamp Buchenwald, in 1944.

Ernst Thälmann is voor mij een begrip, uit de tijd waarin ik regelmatig in de toenmalige DDR was. In de DDR, Oost-Duitsland, “der Arbeiter-und-Bauern-Staat”, waren talrijke “Ernst Thälmann Plätze”, naar hem vernoemde pleinen (en straten). Maar zoals overal wordt geschiedenis geschreven en herschreven.

In Leipzig is sinds 2011 geen Ernst Thälmannplatz meer: het feit dat “am Ende des Klassenkampfes, für den Thälmann eintrat, ein totalitäres System stand”, woog voor de Leipziger Stadtrat zwaarder dan zijn rol als “Widerstandskämpfer gegen Hitler”.

En zo worden politieke leiders en Parteichefs, met een belangrijke rol in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw en welke vervolgens op een voetstuk waren geplaatst door de Oostduitse partijleiding, in de huidige tijd “erneut bewertet”. Ze verliezen hun glans en hun status.

Ver na zijn dood en enige decennia na het einde van de DDR duikt Ernst Thälmann weer op in Groningen, zo maar, op een zonnige zaterdag. Ik ben benieuwd hoe hij over een halve eeuw “bewertet” wordt en waar zijn plaats in de geschiedenis dan zal zijn. De discussie hierover is een andere “strijd” dan die welke de demonstranten met hun grote spandoek voor ogen stond.

Reply

*

captcha *