De wereld van de ziekenhuizen blijft iets bijzonders, zoals ik onlangs als moderator in Münster mocht ervaren. Een Duits – Nederlands symposium met vertegenwoordigers uit de gezondheidsbranche: ziekenhuizen, overheden, bedrijven en onderzoeksinstellingen, allemaal “leven” ze van het feit dat iemand ziek is of dit kan worden.
’s Ochtends veel “Redebeiträge” over eHealth, “online diagnoses van patiënten”, telemonitoring en telemedicin. En een korte, treffende toelichting van een deelnemer: “Waarom zie ik al die huidaandoeningen als arts op mijn spreekuur, dat is duur en arbeidsintensief. Met de smartphone kun je zo een foto maken die ik dan na toezending beoordeel. Eenvoudiger voor de patiënt, geen gedoe met naar het ziekenhuis gaan en als arts kan ik deze gevallen snel afdoen en me daarna concentreren op de meer complexe vraagstellingen”.
Veel aandacht voor de verbetering van de “Tele-beratung” en pilots om op de kosten van de zorg meer grip te krijgen, met aandacht voor “die Patientensicherheit und die Qualität der Gesundheitsversorgung”. Complexer wordt het door “die elektronische Gesundheitskarte und den Datenschutz”.
Ook via het inkoopmanagement van ziekenhuizen, “Beschaffungsmanagement” kunnen de zorgkosten (medicijnen en medische apparatuur) worden teruggebracht. NL en D ziekenhuizen vormen daartoe (ieder voor zich) Einkaufsverbände waardoor ze sterker staan richting grote leveranciers als Johnson & Johnson en Pfizer. Zo kopen de 8 NL universitaire medische centra gezamenlijk in en regelt in D o.a. AGKAMED, als Dachverband (koepelorganisatie) voor meer dan 180 ziekenhuizen de gezamenlijke inkoop. Dit levert forse besparingen op, soms meer dan 10%. Eigenlijk zouden de zorgverzekeraars dit moeten stimuleren, want dit leidt tot kostenbesparing bij de zorgpremie-betalende burger!
Omdat de Duitse inkooporganisaties groot zijn, kopen de D ziekenhuizen relatief goedkoop hun medicijnen (en apparatuur) in … en verkopen deze dan soms door aan NL ziekenhuizen. “Aber das ist illegal”, wist iemand op te merken!
Het is helaas niet mogelijk om grensoverschrijdende (NL – D) inkooporganisaties te vormen, vooral omdat de mondiale leveranciers een “markt-verdeel- en heerspolitiek” (kartelpolitiek?) voeren. Tijd dus voor de EU, om net als op het terrein van de telecommunicatie voor een “gezonde prijs” te zorgen met meer transparantie en meer open concurrentie.
NL en D ziekenhuizen willen grensoverschrijdend overleggen om alsnog tot “das gemeinsame Beschaffungsmanagement” te komen. En tevens gaat een telemedisch centrum uit NL op bezoek bij het Landeszentrum Gesundheit NRW: de eerste stap naar verdere samenwerking?
Kostenbesparing met de “patiënt centraal” en betere gezondheidszorg: Alles zum Wohle des Patienten, for the benefit of all!
