Ik laat mijn hoofd iets vallen naar mijn linker schouder en lees, van boven naar beneden enige titels van Duitse boeken die wij thuis hebben. Vervolgens zakt mijn hoofd iets naar mijn rechter schouder en lees ik, ook van boven naar beneden enige Nederlandse boektitels. Erg onhandig dus, voortdurend beweeg ik als een soort van warming up voor een volleybaltraining mijn hoofd heen en weer, van de ene naar de andere schouder. Bij alle boeken met een smalle rug doet zich dit verschijnsel voor.
Bij de Bijbel, Das Kapital en vergelijkbaar dikke pillen is deze binnensportoefening niet nodig, dat zijn boeken met een brede rug en derhalve met titels die je gewoon, op de rug van het boek, van links naar rechts kunt lezen.
Opvallend toch dat twee buurlanden dit zo verschillend doen, of is dit wellicht ook symbolisch? Titels op boekruggen die met de voeten dan wel de kop van de letters naar elkaar staan, Nederlandse en Duitse boektitels die nooit in dezelfde richting kijken.
Tijd voor een Neder-duitse standaard, een Nederlands-Duitse uniformering of zelfs een EU-standaard? “Meer Europa” wat betreft de positionering van de boektitels? Laten we ons sterk maken voor het behoud van de Nederlandse identiteit en ons culturele erfgoed wat dit aangaat.
Overigens beweeg ik mijn hoofd voor het lezen van Engelse boektitels ook naar mijn rechter schouder en voor de Franse boeken weer naar links. Helaas spreken en lezen wij Nederlanders steeds minder Duits en Frans, dus lost zich dit probleem vanzelf op. En bij een verdere toename van e-books is dit in de nabije toekomst allemaal gestandaardiseerd.
